Τά δυό αὐτά γεγονότα, δηλαδή ἡ εὕρεση τῆς εἰκόνος τοῦ Ἁγίου στή Ρόδο καί τό ἐπιτελεσθέν θαῦμα συνέβαλαν στήν καθιέρωση τῆς τιμῆς του ὄχι μόνο στή Ρόδο καί τήν Κρήτη, ἀλλά καί σέ ὁλόκληρη τήν ἑλληνική ἐπικράτεια καί μάλιστα σέ τέτοιο βαθμό, ὥστε νά συγκαταλέγεται ὡς ἕνας ἀπό τούς πιό δημοφιλεῖς ἁγίους της Ὀρθοδοξίας. Ἐκτός ὅμως ἀπό τά δυό αὐτά γεγονότα, τίποτα ἄλλο δέν μᾶς εἶναι γνωστό γιά τόν Ἅγιο Φανούριο.
Γιά νά καλυφθεῖ τό κενό γιά περισσότερες πληροφορίες γιά τόν ἄγνωστο στά συναξάρια ἅγιο, δημιουργήθηκαν ἀπό τή λαϊκή πίστη διάφορες φανταστικές ἱστορίες καί ἀνευλαβῆ μυθεύματα, τά ὁποῖα ὄχι μόνο δέν ἀνταποκρίνονται στήν πραγματικότητα, ἀλλά εἶναι καί ἀσυμβίβαστα πρός τήν ὀρθόδοξη πίστη καί λατρεία τοῦ λαοῦ μας, ὅπως χαρακτηριστικά τονίζει στό εὐσύνοπτο βιβλίο του «Πλάνες καί ἡ Ἀλήθεια» ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἠλείας κ. Γερμανός. Τό ἀρνητικό βέβαια σ’ αὐτή τήν περίπτωση εἶναι ὅτι πολλά ἀπό αὐτά καλλιεργήθηκαν καί παγιώθηκαν διά μέσου τῶν αἰώνων σέ τέτοιο βαθμό καί μέ τέτοιο τρόπο, ὥστε νά θεωροῦνται ὡς ἱστορικά τεκμηριωμένα γεγονότα, πού προσβάλλουν τόσο τήν ἀξιοπιστία τῆς ὀρθόδοξης πνευματικῆς ζωῆς ὅσο καί τή νοητική ἀντίληψη τῶν χριστιανῶν.
Γιά παράδειγμα ἀπό τήν παρετυμολογία τοῦ ὀνόματος Φανούριος, πού ἔχει νά κάνει μέ τό ρῆμα φανερώνω, δημιουργήθηκε ἡ μυθώδης ἀντίληψη, ὅτι ὁ Ἅγιος Φανούριος εἶναι εἰδικός στήν ἀνεύρεση τῶν χαμένων ἀντικειμένων. Γι’ αὐτό τόν λόγο ὅσοι ἔχουν χάσει κάποιο ἀντικείμενο ἤ οἱ ἀνύπαντρες κοπέλες, πού ψάχνουν νά βροῦν γαμπρό, φτιάχνουν μία πίτα, τήν ἐπονομαζόμενη φανουρόπιτα, τήν ὁποία μοιράζουν ἐπικαλούμενοι τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου. Στήν πραγματικότητα ὅμως πουθενά στόν βίο τοῦ Ἁγίου δέν ἔχουμε ἀναφορά γιά ἀνεύρεση χαμένων ἀντικειμένων ἤ γιά φανέρωση προσώπων ἤ γιά παρασκευή πίτας ἀπό τόν Ἅγιο ἤ πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου. Παρόλα αὐτά κατ’ οἰκονομία μποροῦμε νά ἀποδεχθοῦμε μέσα στή λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας τήν παρασκευή πίτας πρός τιμήν τοῦ νεοφανούς Ἁγίου Φανουρίου ἀπό εὐλάβεια στόν Ἅγιο καί μόνο, ὅπως κατά τόν ἴδιο τρόπο συνηθίζουμε νά παρασκευάζουμε καί νά προσφέρουμε ἄρτους καί κόλλυβα πρός τιμήν τῶν ἑορταζομένων ἁγίων. Γι’ αὐτόν τόν σκοπό ἄλλωστε ὑπάρχει καί ἡ σχετική εὐχή τῆς Ἐκκλησίας μας.
Αὐτό ὅμως πού ξεπερνᾶ κάθε φαντασία καί ἀποτελεῖ μία ἀνιστόριστη καί μυθώδη δοξασία εἶναι ἡ παρασκευή τῆς φανουρόπιτας γιά τή συγχώρηση τῆς ψυχῆς τῆς ἁμαρτωλῆς μητέρας τοῦ Ἁγίου. Σύμφωνα μάλιστα μέ τή λαϊκή πίστη ἡ μητέρα του ὑπῆρξε ἀφιλόδωρη καί ἁμαρτωλή καί βασανιζόταν στήν κόλαση. Γι’ αὐτό τόν λόγο ὁ Ἅγιος Φανούριος παρακάλεσε τούς χριστιανούς νά προσεύχονται γιά τήν ψυχή της καί νά φτιάχνουν πίτα γιά τή συγχώρησή της. Ἡ λαϊκή αὐτή δοξασία, ὅταν μάλιστα συνδυάζεται καί μέ τήν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος τῆς μητέρας τοῦ Ἁγίου, προσβάλλει τήν ὀρθόδοξη πίστη καί λατρεία τοῦ λαοῦ μας, ἀλλά καί τόν ἴδιο τόν Ἅγιο, ἀφοῦ ἡ προσφερόμενη φανουρόπιτα δέν προορίζεται γιά τόν νεοφανή Ἅγιο Φανούριο, ἀλλά γιά τήν ψυχή τῆς μητέρας του, γιά τήν ὁποία σύμφωνα μέ τίς ὑπάρχουσες πηγές δέν γνωρίζουμε ἀπολύτως τίποτα.
Οἱ λαϊκές δοξασίες γιά τόν Ἅγιο Φανούριο, ἀλλά καί γιά ἄλλους ἁγίους της Ἐκκλησίας μας, ἔχουν βέβαια ἕνα ἰδιαίτερο λαογραφικό ἐνδιαφέρον γιά τόν λαϊκό πολιτισμό τῆς πατρίδος μας καί τήν ἐπιστήμη τῆς λαογραφίας, ἀφοῦ καταδεικνύουν τόν τρόπο, μέ τόν ὁποῖο ὁ εὐσεβής ἑλληνικός λαός ἔχει ἀγκαλιάσει τούς ἁγίους καί τούς ἔχει βάλει στήν καθημερινή ζωή καί τά προβλήματά του.
Εἶναι ὅμως καί ἐπιτακτική ἀνάγκη νά διαχωρίσουμε τήν πράγματι ἐνδιαφέρουσα γιά κάθε φιλίστορα μελετητή λαογραφική προσέγγιση τῶν ἁγίων του τόπου μας ἀπό τήν ὑγιῆ καί ἀληθινή ἑλληνορθόδοξη παράδοση καί πίστη τοῦ λαοῦ μας, ἡ ὁποία θά πρέπει νά εἶναι ἀπαλλαγμένη ἀπό τήν ἀρρωστημένη θρησκοληψία, τίς μαγικές προλήψεις καί τίς λαϊκές δοξασίες καί δεισιδαιμονίες.
Ἄς εὐχηθοῦμε ὁλόψυχα ὁ Πανάγαθος Θεός διά πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Φανουρίου τοῦ νεοφανοῦς καί θαυματουργοῦ νά μᾶς ἀποκαλύψει στό μέλλον θαυμαστά σημεῖα καί γεγονότα ἀπό τόν βίο τοῦ λαοφιλοῦς αὐτοῦ Ἁγίου της Ἐκκλησίας μας.
Ἀριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος Ἐκπαιδευτικός
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Παρασκευοπούλου Γερμανοῦ, Μητροπολίτου Ἠλείας, Πλάνες καί ἡ Ἀλήθεια, Ἀποστολική Διακονία, Β΄ Ἔκδοση, Ἀθήνα 2001.
Χατζηφώτη Ι.Μ., Ὀρθοδοξία καί λαϊκές δοξασίες, Ἑλληνικά Γράμματα, Ἀθήνα 1996.
πηγη...ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΥΜΗΣ.
ΣΥΝΤΑΓΗ.
 | |
| Φανουρόπιτα: Η παραδοσιακή Μικρασιάτικη συνταγή με 9 υλικά Υλικά 1 κούπα σπορέλαιο 3 κούπες αλεύρι (που φουσκώνει μόνο του) 1 κούπα ζάχαρη 1 κούπα φυσικό χυμό πορτοκάλι 1 κουταλάκι γλυκού σόδα 1/2 κούπα καρύδι κομμένο μέτριο 1/2 κούπα σταφίδα ξανθή 1/2 κουταλάκι γλυκού γαρίφαλο 3/4 κουταλάκι γλυκού κανέλα Πριν ξεκινήσετε την εκτέλεση Διαλύουμε τη σόδα μέσα στον χυμό πορτοκάλι Αν έχουμε ήδη τη σταφίδα στο ψυγείο τότε πρέπει να τη βάλετε 4 ώρες σε νερό για να φουσκώσει. Αν την πάρετε φρέσκια τη χρησιμοποιείτε απευθείας. Εκτέλεση Χτυπάμε το λάδι μαζί με τη ζάχαρη μέχρι να λιώσει όσο περισσότερο γίνεται η ζάχαρη. Σε αυτό το μείγμα ρίχνουμε το πορτοκάλι που έχουμε διαλύσει τη σόδα. Συνεχίζουμε το χτύπημα για 3-4 λεπτά. (Σε αυτότο στάδιο χρησιμοποιούμε μίξερ) Σε ένα μπολ έχουμε βάλει το αλεύρι μαζί με το γαρίφαλο, την κανέλα, το καρύδι και τη σταφίδα (την οποία έχουμε στεγνώσει ταμποναριστά για να μην σβολιάσει το αλεύρι όταν τη ρίξουμε). Ανακατεύουμε με αναδευτήρα ή με κουτάλι το μείγμα. Δεν χρειάζεται να ξαναχρησιμοποιήσυμε το μίξερ. Έχουμε λαδώσει ελάχιστα το ταψί ( 28 νούμερο), γιατί ήδη το μείγμα μας έχει όσο λάδι χρειάζεται για να μην κολλήσει και απλώνουμε το μείγμα. Βάζουμε το ταψί σε προθερμασμένο φούρνο στους 160-170 βαθμούς, ανάλογα τον φούρνο(ψήνεται και σε αντίσταση και σε αέρα) για 40-60 λεπτά. Αφήνουμε τη φανουρόπιτα να κρυώσει και μετά την κόβουμε. Γιατί φτιάχνουμε τη φανουρόπιτα-Τι λέει η παράδοση Για την ζωή του Αγίου Φανουρίου, τον οποίο τιμάμε με αυτή τη νηστίσιμη πίτα, δεν υπάρχουν συγκεκριμένες μαρτυρίες. Κατά την παράδοση, η πίτα φτιάχνεται για να σωθεί η μητέρα του αγίου, η οποία ήταν μία σκληρή, αμαρτωλή γυναίκα. Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γράφει με αυτή την αφορμή ότι όποιος επικαλείται τον Άγιο Φανούριο πρέπει πάντα να λέει «Θεός σχωρέσ” τη μητέρα του Αγίου Φανουρίου. Θεός σχωρέσ” την». Έτσι, στις 27 Αυγούστου που τιμάται ο Άγιος Φανούριος, συνηθίζεται οι νοικοκυρές να φτιάχνουν φανουρόπιτες, τις οποίες μοιράζουν στη γειτονιά αφού ευλογηθούν πρώτα από την εκκλησία. Με το πέρασμα των χρόνων, καθιερώθηκε να φτιάχνουμε φανουρόπιτα για να βρούμε κάτι που χάσαμε. Πολλοί, εξάλλου, συνδέουν αυτή την ιδιότητα του Αγίου Φανουρίου και της πίτας με το όνομα του Αγίου, που προκύπτει από το ρήμα «φαίνω» που σημαίνει αποκαλύπτω. |
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου